1- ساده ترین راه خرج پول

سالها پیش مرد ثروتمندی در فامیل ما بود که خانواده اش در رفاه بسیار مناسبی بودند و در منزل وی همه چیز یافت میشد ولی همسر و فرزندانش یک شکایت عمده داشتند و آن این بود :

آقاجان به ما پول نمیدهد

همیشه آن مرد را بخاطر این شکایتها در گوشه ذهنم مغضوب داشتم و میگفتم عجب آدم بخیلی که با وجود این همه پول حاضر نیست مبلغی پول بی ارزش را به زن و فرزندانش بدهد

البته آن مرد شریف اینطوری هم نبود که هیچ پولی ندهد ولی باید اولا مطمئن میشد که پولی که میدهد صرف کار واجب و لازمی میشود و بعد گزارش خرج پول را از شخص میگرفت .

سالها گذشت تا خودم در زندگی شخصی به نقطه ای رسیدم که متوجه شدم باید برای تک تک ریالهایی که در زندگی من خرج میشود مدیریت داشته باشم حال خودم خرج کنم یا خانواده ام.

داستان از روزی شروع شد که میخواستم مبلغی را صدقه بدهم و دربدر دنبال صندوق صدقات میگشتم پس از آنکه صندوقی پیدا نشد به اولین فقیری که از من درخواست پول کردم در هنگام اهدای مبلغ به شخص فقیر این سوال در ذهنم پیش آمد که : این ساده ترین نوع صدقه دادن آیا صحیح ترین است ؟

آیا این گونه انفاق کردن همان انفاقی است که خداوند بارها و بارها در همه کتابهای آسمانی به انسانهای نیک کردار توصیه کرده است ؟

یا باید نزدیک ترین مستمند واقعی را که میشناسیم مورد دلجویی و بهره مندی قرار دهیم ؟

و بعد این سوال راجع پولهای توی دستم شکل گرفت

آیا ساده ترین راه خرج کردن پول ، صحیح ترین هم هست ؟

مثلا :

ساده ترین راه خرید مایحتاج خوراکی منزل دادن پول به همسر است تا برود و از یک فروشگاه بزرگ خرید کند

ولی صحیح ترین راه خرید مثلا برنج تهیه مقداری برنج نمونه و مقایسه قیمتهای بازار و تهیه از نزدیکترین فروشگاه میباشد

آیا ما در خریدهایمان ساده ترین راه را انتخاب میکنیم یا صحیح ترین راه ؟